- müxatəb
- is. <ər.> Söz söylənilən şəxs, sözlə müraciət olunan adam; dinləyən. Müxatəbinin sözünü yarımçıq qoymaq, münasibətli- münasibətsiz danışmaq bunun köhnə adətidir. Qant.. Xəlil acıqlananda həmişə müxatəbinin üzünə yox, yerə baxardı. M. Hüs..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.